Dag 8: De aankomst in Santiago de Compostela!

Zaterdag 26/09/15

Vandaag is iedereen tijdig op de afspraak om gepakt en gezakt en met goede moed te vertrekken voor de laatste tocht. Deze tocht van slechts 20 kilometer gaat van Pedrouzo tot eindpunt Compostela. We zijn ondertussen wel meer gewoon!

De sfeer is vandaag toch wat gespannen, ook de vele wandelaars van alle verschillende Camino's komen meer en meer samen. Ergens achter de hoek ziet Axel nog een bus lossen met dagstappers die enkel de laatste 20 km stappen. De laatste dag lijkt meer op een mega-evenement en minder op een pelgrimstocht… Een beetje spijtig.

Ook het binnenwandelen in Compostela is minder oogstrelend dan wat we gewoon zijn, de bossen worden vervangen door voetpaden en de natuur maakt plaats voor industrie en bebouwing. Santiago is nu eenmaal een grootstad met helemaal in het midden het mooie historische centrum. Daar bevindt zich het graf van de apostel "Jacobus de meerdere", of beter de apostel die na tweeduizend jaar nog steeds een mensenstroom in beweging zet.

En ook al laat ik het niet gauw merken, ik ben tenslotte een stoere stapper, het einde van deze Camino bereiken maakt vele emoties in mij los. Van kippenvel tot koude rillingen en zelfs een traan... einde van een mooie tocht. Ik kan nu zeker beamen: de weg is het doel...

Tot slot bedank ik allen die deze tocht mee mogelijk hebben gemaakt, allen die gesponsord hebben voor Fajar Baru, allen die meegeleefd hebben en massaal deze blog hebben gevolgd.
En niet in het minste bedank ik mijn medestappers, pelgrims!

Bedankt.

Koen

Dag 7: De stappers hun verhaal.

Vrijdag 25/09/15

De reis eindigt morgen. Tijd om even stil te staan bij onze ervaringen en indrukken. Bij deze elke deelnemer zijn verhaaltje.


Marleen is dankbaar voor haar ervaringen met de groep. Heeft ieders verwachting leren appreciëren en voor haar is de Camino geslaagd.

Christiane vond de voorbereiding reeds een deel van de reis. Fysisch een hele opdracht en heeft vele vrienden gemaakt. Hoopt met allen Compostela te bereiken.

Sarah genoot van de wandelreis. Haar persoonlijke Camino was het kunnen loslaten en genieten van de weg.

Koen vindt een pelgrim meer dan een stapper, de Camino is een magisch gebeuren dat de geest ontspant en het lichaam beproeft.

Rita heeft genoten van de stilte en bedankt iedereen voor de vriendschap.

Ashi vond de Compostela heel leerrijk en heeft ondanks de zware tocht de moed steeds gevonden.

Josiane vond het speciaal om met vreemde mensen op stap te gaan en uiteindelijk het zelfde doel te bereiken.

Mirella was door de vermoeidheid bijna vergeten hoe mooi de Camino wel kan zijn, open de ramen en de deuren en zie hoe mooi de weg kan zijn, ik hou van u, ik hou van u, ik hou..... geef mij een kus.

Suz vond de vele verschillende karakters fijn, dit met hetzelfde doel voor alle deelnemers: Compostela bereiken in een geest van samenhorigheid, moed en doorzetting.

Maria hoopt het doel te bereiken en bedankt de sponsors.






Tot hier ieders visie op deze reis. Morgen krijgen jullie als afsluiting het aankomen op het magische Compostela !

Groeten,
Koen

Dag 6: Meer dan een voettocht.

Donderdag 24/09/15

Vandaag hadden we een lange verplichting. Om 7u30 waren we al gepakt en gezakt op weg, en dat in de pikkedonkere! In deze koude ochtenduren stappen we eigenlijk heel vlot. De tocht eindigde uiteindelijk in de late namiddag. Om juist te zijn heb ik 56.638 stappen gezet en dat om een kleine 30 kilometer te stappen.

We komen steeds pelgrims tegen, elk met hun eigen verhaal. Soms moeten we medestappers aanmoedigen. Andere stappers hebben ook steeds oog en oor voor ons verhaal. De tocht wordt steeds drukker en drukker want niet iedere stapper vertrekt gelijk. Velen sluiten aan op 100 kilometer omdat vanaf daar de officiële "Camino" wordt uitgereikt. Zingend en dansend beweegt de grote sliert van pelgrims zich richting Santiago!

Onze tocht is wel meer dan stappen, we stoppen bij middeleeuwse kerkjes en kapelletjes, steeds met hun eigen verhaal. Er is ook tijd om even een kaarsje te branden, een Marialiedje mee te zingen of gewoon stil te bezinnen. Het maakt deze wandeling tot een unieke belevenis.
Ook onze picknick, prachtig verzorgd door Axel, is een aangename meerwaarde.

Tot hier een rijke ervaring, en geloof me, we zijn allen dankbaar dat we deze tocht mogen meelopen. Steeds in gedachte dat het allemaal voor ons project in Indonesië is!

Nog twee dagen......

Koen

Dag 5: Het 100-kilometerpunt.

Woensdag 23/09/15

We zijn als pelgrim enorm dankbaar voor wat er in een greppel staat van een klein lokaal weggetje tussen Brea en Ferreiros, tegenover een  imposante rij eiken. Het mythische 100-kilometerpunt. Deze mijlpaal is steeds lelijker geworden door wat hedendaagse barbaren er op geschilderd hebben. Dat neemt niet weg dat vanaf dit punt de afstand tot Santiago nog maar uit twee getallen bestaat wat een verdubbelend effect heeft op het uithoudingsvermogen en het geloof van ons als pelgrim. De kilometers verdwijnen als sneeuw voor de zon en onze voeten krijgen weer vleugels!

Deze avond slapen we in een hotelletje op algemene aanvraag, een verzoek dat ik heb ingewilligd. Maar vanaf morgen is het gedaan met de luxe, terug een albergue, vroeg opstaan en een beetje afzien zoals het een goede pelgrim betaamt... Tenslotte, het is de weg, niet het doel.

Tot morgen,

Koen

Dag 4: Pelgrimsbloed

Dinsdag 22/09/15

We zijn halfweg! Vier dagen intensief stappen heeft van ons echte pelgrims gemaakt. We maken meer en meer het hoofd leeg en concentreren ons op de essentie van een Santiagostapper: de volgende avond halen zonder te veel kwetsuren.

De tocht zelf wordt steeds mooier, prachtige holle wegen met monumenten van eiken en kastanjebomen van meer dan 900 jaar oud. Deze paden werden 10 eeuwen geleden ook al gebruikt als pelgrimspad! In die tijd werd de tocht gestapt om boete te doen, belangrijk was steeds dat een pelgrim zelf de tocht aanvatte zonder dat deze werd opgedrongen. Nu nog hangt die geest van toen in deze streek, de mensen die wij passeren roepen spontaan: "buono Camino" en moedigen ons aan om vol te houden.

We wandelen door het verlaten en onbekende dal van San Xil over aangename paden en langs verloren dorpjes. De holle wegen worden tunnels van leisteen en grillige overhangende eikenbomen, achter de hoek verwacht je Obelix en Asterix tegen te komen met een stapel everzwijnen van de jacht!

Normaal was vandaag een gemakkelijke dag van slechts 6 uur en 30 minuten stappen, amper 22,4 kilometer! Ik heb beslist de tocht te verlengen en uiteindelijk hebben we 8 uur gestapt en hebben we 26 kilometer achter de kiezen. Morgen doen we nog eens een verlenging en zo kunnen we de tocht van overmorgen (die normaal meer dan 11 uur stappen zou zijn) verkorten. Morgen is wel een speciale dag… We stappen voorbij het magische 100 kilometer punt! 100 Kilometer van het magische Compostela!!

Word vervolgt… Koen

Dag 3: Een Haiku door Sarah.

Maandag 21/09/15

“Camino, dag drie
een daling heel rustig aan
intens genieten”

"Camino, op weg
een menigte en mezelf
daar botste ik tegenaan!”

Vele groetjes aan iedereen,
Sarah

Dag 2: Moeilijke wandeldag, gelukt dankzij "Holy Axel"

Zondag 20/09/15

Vandaag vroeg op stap, gepakt en gezakt, want we willen de warmte voor zijn. Het zal een moeilijke dag worden, 28 kilometer wat we ondertussen wel gewoon zijn, maar we klimmen van 550 meter tot 1400 meter hoogte. Dat in een bakkende zon en op moeilijke ezelspaadjes. Reden genoeg om zenuwachtig te zijn.

Wat jullie wel moeten weten is dat we als groep een volgwagen mee hebben die bestuurd wordt door Axel, onze redder in nood. Vandaag heeft hij van alle stappers de status van "heilige Axel" verdiend! Een banaantje onderweg, middagmaal geregeld, pruimpje na de klim en fris water als we bijna kapot waren!! Bedankt Axel!

Vandaag hebben we de grens overgestoken tussen Castilië en Galicië, een prachtige weg waar we enorm van genoten hebben, we waanden ons ergens in de Oostenrijkse Alpen! Trouwens, het blijft belangrijk de pelgrimsleuze te respecteren: "de weg is het doel".

Een gelukte maar vermoeiende dag, slaapwel.

Koen

Dag 1: We zijn vertrokken.

Zaterdag 19/09/15

Zes uur opstaan, de adrenaline is goed voelbaar in onze aderen. We mogen vertrekken! Om zeven staan we dan ook perfect uitgedost aan de startplaats, het kasteel van Ponferrada. We volgen gedisciplineerd de gele pijlen en de vele Sint-Jakobsschelpen die in het voetpad, op gevels en op info-borden afgebeeld staan. In de verte zien we al enkele moedige Caminostappers voor ons uit lopen. Caminostappers groeten niet met ola of buenos dias maar steevast met "buenos camina" wat letterlijk "goede tocht" betekent. De friste van de morgen doet deugd.

Gezien Paul op het laatste heeft moeten passen (wegens ziekte) ben ik als enige man met negen vrouwen op schok! Vrouwen hebben blijkbaar steeds veel te vertellen, geen speld tussen te krijgen. Even voelde ik mij op uitstap met "Femma" , arme ik.

We schieten goed op en om 11 uur hebben we zo'n 16,3 kilometer in de benen, tijd voor een langere rust en een lichte lunch. Na de middag starten we met goede moed en verdwijnen we weer tussen de oneindige wijngaarden. De weg loopt vanaf nu gestaag naar boven en het Femma-gehalte daalt tot het nulpunt, een zalige rust maar toch wel best vermoeiend. Als grote groep vallen we op en al gauw verbroederen we met fietsende Puerto-Ricanen, wandelende Koreanen, Canadesen, Duitsers, Finnen,... Kortom de hele wereld is vertegenwoordigd op deze Camino.

Met deze vele leuke ontmoetingen gaat de tocht vooruit en nog voor we het beseffen komen we aan op onze eerste stopplaats, een leuke albergue waar heel onze groep samen met nog een 10-tal pelgrims op een kleine zolderkamer gehuisvest is. Nieuwsgierig wat de nacht brengt!

Morgen wacht ons direct al de zwaarste tocht met 28 kilometer maar met het venijn in de staart... Meer dan 700 meter stijgen in de laatste acht kilometer.

Tot morgen... als we het halen!

Koen

De Camino volgens een foodliefhebber.

Vrijdag 18/09/15

De dag startte met een heerlijk croissantje en ‘cafe con leche’.

Heerlijk op het gemakje… Je zou bijna denken dat we een strandvakantie hadden geboekt aan de Costa Brava :-). De camino heeft zijn oorsprong in de Middeleeuwen. Een bezoekje aan een kasteel was dus op zijn plaats. Het bezoek aan het kasteel van Ponferrada werd verrijkt door koen, onze selfmade gids, met plaatselijke plantenkennis.

Die exotische planten hebben geen geheimen meer voor ons. De voormiddag werd afgesloten met een hippe ijskoffie die naadloos werd gevolgd door een bordje tapas. De Patatas aioli (met look) vielen in de smaak. Buikje vol gegeten, gingen we elk onze eigen weg. Ik werd assistentgids! Ocharme, de receptioniste van het hotel… Daar stonden dan 2 Belgen die wat praktische zaakjes wilden regelen, zonder een woord Spaans te kennen en blijkbaar dol waren op look. Het grote jiepiejahoemoment vandaag was het in ontvangst nemen van onze eerste pelgrimsstempel! Yep, Luilekkerland is voorbij, de camino start om 7u morgenochtend! Maar nu eerst nog een heerlijk avondmaal. :-)

Sarah

Een moeilijke reisdag

Donderdag 17/09/15

De eerste groep is aangekomen! We zijn al met 7 stappers op de plaats van vertrek. Simpel was het niet, vooral de treinreis was erop of eronder. Eens in het treinstation van Compostela was het gewoon nog volgens ons schema een uurtje treinen naar Ponferrada (onze vertrekplaats). Aan het loket vroeg de beambte een beetje verwonderd: “Wil je er vandaag nog aankomen?” De treinreis heeft uiteindelijk 6 uur geduurd! Maar kijk... We zijn er na 13 uur effectief reizen en morgen verwachten we de tweede groep. Dan staan we echt klaar voor het grote avontuur.

Groeten,

Koen

Het is bijna zo ver!

Sponsortocht naar Santiago de Compostela

Het is bijna zo ver!

Morgen vertrekken we met 11 stappers naar Ponferrada om van daaruit te voet naar compostela te stappen. Onze voettocht van 238km zal 8 dagen duren. Gemiddeld stappen we een 30 km per dag. Op onze tocht komen we soms sterke klimpartijen of steile afdalingen tegen die de tocht extra zwaar kunnen maken.

Zoals een echte pelgrim gaan wij op stap met onze rugzak, slapen wij in Refugio’s of albergues en zal het niet meer dan een sobere wandeltocht zijn,. Alle luxe laten we achter ons. Het motto van een pelgrim luidt dan ook: “Een pelgrim eist niet, hij is dankbaar”!

Wie stapt er mee?

Hieronder staat een korte opsomming van de 11 stappers, hun beroep, leeftijd en woonplaats:

-          Koen Vondenbusch, Zelfstandige, 51 jaar, Temse

-          Paul Schaumont, Begeleider langdurig werklozen (nu op pensioen), 62 jaar, Mariakerke

-          Marleen Aper, Verpleegkundige, 55 jaar, Sint-Niklaas

-          Josiane Lelong, Secretaresse (nu op pensioen), 63 jaar, Sint-Niklaas

-          Christiane Van Vreckem, Verpleegster (nu op pensioen), 64 jaar, Denderwindeke

-          Maria Van den Broeck, Huisvrouw, 62 jaar, Nijlen

-          Asih Suharti, Huisvrouw, 48 jaar, Heist-op-den-Berg (Indonesische afkomst)

-          Mirella De Ceuster, Gezondheidsconsulente (nu op pensioen), 65 jaar, Heist-op-den-Berg

-          Sus Van cauwenberghe, Psychiatrische verpleegster (nu op pensioen), 67 jaar, Hamme

-          Sarah de Belder, Cullinair adviseur, 33 jaar, Asse

      Zuster Rita, Indonesische zuster, orde Zusters OLV van de Rozenkrans, 35 jaar, Sint-Niklaas

Ik heb even aan de stappers gevraagd wat de drijfveer is om mee te stappen en bij iedereen is de sympathie met het project Fajar Baru heel belangrijk, ze staan allemaal 100% achter het project. Sommigen hadden deze tocht al lang willen doen en vinden bij dit initiatief de uitgelezen kans. Voor anderen is het vooral een jarenlange droom die nu eindelijk uitkomt. Vele verschillende redenen maar één doel voor ogen…Compostela bereiken !

Wil je alle spannende verhalen volgen en wil je niets missen van deze unieke sponsortocht?
Alle boeiende, grappige, leuke, maar ook moeilijke momenten van alle 11 stappers worden neergeschreven op deze blog.

Ook via Facebook houden wij jullie op de hoogte van ons avontuur.

Tot morgen,
Koen