Zaterdag 19/09/15
Zes uur opstaan, de adrenaline is goed voelbaar in onze
aderen. We mogen vertrekken! Om zeven staan we dan ook perfect uitgedost aan de
startplaats, het kasteel van Ponferrada. We volgen gedisciplineerd de gele
pijlen en de vele Sint-Jakobsschelpen die in het voetpad, op gevels en op info-borden
afgebeeld staan. In de verte zien we al enkele moedige Caminostappers voor ons
uit lopen. Caminostappers groeten niet met ola of buenos dias maar steevast met
"buenos camina" wat letterlijk "goede tocht" betekent. De
friste van de morgen doet deugd.
Gezien Paul op het laatste heeft moeten passen (wegens
ziekte) ben ik als enige man met negen vrouwen op schok! Vrouwen hebben
blijkbaar steeds veel te vertellen, geen speld tussen te krijgen. Even voelde
ik mij op uitstap met "Femma" , arme ik.
We schieten goed op en om 11 uur hebben we zo'n 16,3
kilometer in de benen, tijd voor een langere rust en een lichte lunch. Na de
middag starten we met goede moed en verdwijnen we weer tussen de oneindige
wijngaarden. De weg loopt vanaf nu gestaag naar boven en het Femma-gehalte
daalt tot het nulpunt, een zalige rust maar toch wel best vermoeiend. Als grote
groep vallen we op en al gauw verbroederen we met fietsende Puerto-Ricanen, wandelende
Koreanen, Canadesen, Duitsers, Finnen,... Kortom de hele wereld is
vertegenwoordigd op deze Camino. 
Met deze vele leuke ontmoetingen gaat de tocht vooruit en
nog voor we het beseffen komen we aan op onze eerste stopplaats, een leuke
albergue waar heel onze groep samen met nog een 10-tal pelgrims op een kleine
zolderkamer gehuisvest is. Nieuwsgierig wat de nacht brengt!
Morgen wacht ons direct al de zwaarste tocht met 28
kilometer maar met het venijn in de staart... Meer dan 700 meter stijgen in de
laatste acht kilometer.
Tot morgen... als we het halen!
Koen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten